ساختار سیاره زحل
سیاره ی نارنجی مایل به قهوه ای زحل که به نام های کیوان و ساترن (الهه ی زمان و پدر ژوپیتر) نیز خوانده می شود. زیباترین سیاره ی منظومه ی شمسی است که جرمی گازی و بسیار بزرگ تر از زمین و دیگر سیارات خاکی محسوب می شود.
مشخصات کلی زحل:
- قطر متوسط 120536 کیلومتر
- فاصله ی میانگین از خورشید 1426.8 میلیون کیلومتر
- دوره ی گردش انتقالی 29.4235 سال زمینی
- دوره ی گردش وضعی 10.23 ساعت
- چرخش سریع این سیاره موجب شده تا میزان پخ شدگی آن نیز زیاد باشد به طوری که سیاره در نواحی استوایی برآمده و در مناطق قطبی کمی فرو رفته به نظر می رسد.
- جرم 95.17 برابر زمین
- دمای میانگین سطحی 180- درجه سانتیگراد
- زاویه ی میل محوری 26 درجه و 44 دقیقه قوس
- نسبت بازتاب 0.47 (47 درصد نور خورشید را به فضا بازتاب می دهد.)
- جاذبه ی سطحی 1.19 برابر زمین
- خروج از مرکز مداری 0.055
- سرعت گریز از جاذبه ی آن 35.26 کیلومتر در ثانیه
- چگالی (تراکم) نسبته به آب 0.70 گرم بر سانتیمتر مکعب (کمتر از چگالی آب)
ساختار درونی زحل
سیاره ی زحل یک کره ی عمدتاً گازی است در واقع سیاره سطح جامدی مانند سیارات سنگی زمین و مریخ ندارد. ساختار درونی و جوی زحل به سیاره ی مشتری شباهت بسیار دارد با این تفاوت که هسته ی مرکزی آن بزرگ تر و لایه ی هیدروژن فلزی آن ضخامت کمتری دارد از این رو می توان ساختار آن را به بخش های زیر تقسیم بندی کرد:
1. هسته ی سنگی (سیلیکاتی) داغ مرکزی
2. لایه ی هیدروژن فلزی
3. لایه ی هیدروژن مولکولی که همان جو متراکم زحل است.
سیاره ی زحل یک کره ی عمدتاً گازی است در واقع سیاره سطح جامدی مانند سیارات سنگی زمین و مریخ ندارد. ساختار درونی و جوی زحل به سیاره ی مشتری شباهت بسیار دارد با این تفاوت که هسته ی مرکزی آن بزرگ تر و لایه ی هیدروژن فلزی آن ضخامت کمتری دارد از این رو می توان ساختار آن را به بخش های زیر تقسیم بندی کرد:
1. هسته ی سنگی (سیلیکاتی) داغ مرکزی
2. لایه ی هیدروژن فلزی
3. لایه ی هیدروژن مولکولی که همان جو متراکم زحل است.
جو زحل:
نمای جو فوقانی زحل از فضا به صورت کره ای با خطوطی موازی تیره و روشن همانند سیاره ی مشتری است ولی این خطوط کمی محو و کمرنگ تر دیده می شوند. علت پیدایش چنین مناطق روشن و تیره وجود سلول های همرفتی در جوّ ضخیم زحل است که در آن توده های گاز گرم از مناطق عمیق زحل صعود کرده و توده گاز های سرد شده در جو فوقانی زحل به دلیل چگالی بیشتر به سمت مناطق عمیق تر جو نزول می کنند. تغییرات رنگ نیز به دلیل برهم کنش اشعه ی ماورای بنفش خورشید با گازهای جو فوقانی زحل است که منجر به تشکیل گازهای رنگین می شود.
نمای جو فوقانی زحل از فضا به صورت کره ای با خطوطی موازی تیره و روشن همانند سیاره ی مشتری است ولی این خطوط کمی محو و کمرنگ تر دیده می شوند. علت پیدایش چنین مناطق روشن و تیره وجود سلول های همرفتی در جوّ ضخیم زحل است که در آن توده های گاز گرم از مناطق عمیق زحل صعود کرده و توده گاز های سرد شده در جو فوقانی زحل به دلیل چگالی بیشتر به سمت مناطق عمیق تر جو نزول می کنند. تغییرات رنگ نیز به دلیل برهم کنش اشعه ی ماورای بنفش خورشید با گازهای جو فوقانی زحل است که منجر به تشکیل گازهای رنگین می شود.
اجزای گازی سازنده ی جو زحل هیدروژن مولکولی 96.3 درصد، هلیوم 3.25 درصد، مابقی شامل: متان، آمونیاک، دوتریم (ایزوتوپ سنگین هیدرژن)، اتان و بخار آب هستند. همچنین دارای آئروسل هایی از جنس یخ آمونیاک، یخ آب و هیدروسولفید آمونیوم است.
منبع: https://parsnojum.com