آرشیدا

Qasr Munshi Hotel used to be a historical house and residence of Wazir, one of the Qajar kings, and considering that it belongs to the late Qajar period, its historical value is also significant. Then it was owned by one of the authorities of the time, Mr. Najafi.
But now the historical house of Qasr Munshi in Isfahan is one of the traditional residences of the historical city of Isfahan, which provides guests with the experience of staying in a traditional atmosphere with a luxurious and beautiful area with a small pool and stained glass windows. The pictures of the secretary"s palace show the interest in traditional architecture in a very comfortable atmosphere for the guests.

This hotel was renovated twice, in 1384 in a limited way and in 1394 completely, during which some parts of the building were completely renovated and added to the main building of the building, in the near future you You can also see the traditional bath of this complex.
It is worth mentioning that this work was registered as one of the national works of Iran on August 13, 2005 with the registration number 13010.
There is a traditional Zurkhaneh in front of Qasr Munshi Hotel and the other door of this place opens on a side street which is 20 meters away from Hassanabad Bazaar. The current location of this hotel is next to Hassanabad Gate, it is about 450 meters (5 minutes) away from Naghsh Jahan Square and due to this good location you can easily visit the historical attractions of Naghsh Jahan Square.
Direit Hotel has carefully planned to receive guests both domestic and international by providing the best services and benefiting from experienced staff. Also, to ensure the comfort of the guests, several local tour guides help the guests to visit famous and unknown places.
In addition, people working in the hotel are fluent in several languages ??and provide services 24 hours a day, 7 days a week.

Source: https: ghasrmonshihotel

The art of mirror work is one of the branches of decorative arts in Iran and if we want to study and analyze the history of this art, we must go back to the Sassanid period. During this period of Iranian history, the first and most beautiful mirror works became popular and were mostly used in the palaces and buildings of Persian kings.

 One of the prominent mirror works of the ancient history of Iran is the building of the court of Shah Tahmasb Safavid in the year (930-984 AH / or 1524-1576 AD). This beautiful building and a prominent example of mirror art is located in the city of Qazvin. Also, the mirror room of Qasrmanshi Palace in Isfahan is another example of mirror work left from the Qajar period.

 
The reason for the emergence of the art of mirror work in the decoration of buildings

In Iranian culture, the two elements of water and mirror are a symbol of purity and light. The ancient people of Iran believed that the use of mirrors and their presence in the house causes traits such as honesty and purity in human beings, and for this reason, mirror work was used to decorate walls and columns, ceilings, etc.

It is interesting to know that around the 10th century AH, different types of mirrors entered our country from Europe (especially Venice). In that period, as you know, the transfer of goods by land could cause problems and damage to some of the goods traded along the way. One of these goods imported to our country was European mirrors. Basically, in most cases along the way, these mirrors are broken due to impact and unevenness of the path, etc.

This issue also led to the emergence of the art of mirror work in Iran. Perhaps now the question arises for you, what did the art of mirror work have to do with the subject of business?

In answer to this question, it should be said that when the mirrors traded and purchased from Europe were broken and broken along the way, the artists used the mirrors in order to use these mirrors instead of the economic loss. The broken ones are made in different sizes and designs to be used in the interior decoration of buildings.
The tiling of the inner roof of the nave, with its rhombus design and special details used in it, is amazing. The altar of mosaic tiles and its moccasins are also among the important works of art. In terms of tiling and mosaic industry, it is considered a masterpiece.

The entrance of the bazaar, the northern part, in addition to beautiful tiling, has beautiful painting ceremonies, some of which include images of Shah Abbas"s war with the Uzbeks and royal banquets.

Chehelston Palace is one of the most famous palaces of this period, with 20 tall wooden pillars on the porch and a hall of mirrors with painted and gilded ceilings, inlaid carvings and fine paintings.

Hasht Behesht Palace is also of greater architectural importance in terms of garden landscapes. This palace was intended for lavish celebrations. The fame of this palace, apart from the aspect of beautiful architecture, is due to the use of marble stones and Mogharnas arch and painting of its special tiled landscapes. The mirror work of this palace has been another factor in the beauty of the building.

Ashraf Hall consists of a large hall with two rooms next to it. The importance of this building in terms of architecture and large multiplicative ceilings is due to the masonry and painting and gilding images of its roof.

Chaharbagh school with its entrance and dome and two tall minarets attracts attention in terms of tiling and painting methods. The beautiful building of this school, caravanserai and bazaar has been built on Chaharbagh Street.

By order of Shah Abbas, throughout Iran, large caravanserais were often made of brick and sometimes stone. During this period, due to two important religious and economic aspects, a large number of inns were built.

The caravanserai is mostly built with four porches, but other types such as triangular, octagonal, circular, mountainous and miscellaneous can be seen among these buildings.

Among the caravanserais of this period, "Mahyar", "Madershah" and "Sheikh Ali Khan" in Isfahan and "Biston" caravanserai in Kermanshah can be mentioned.

Many bridges were also built during the Safavid period. The architecture of these bridges is very impressive in terms of beauty and method of bridge construction. Allah Verdi Khan Bridge or 33 bridges at the end of Chaharbagh Street in Isfahan is located on two floors on the Zayandeh River and is 300 meters long and 14 meters wide. On both sides of the main road, there is an indoor walkway for pedestrians.

Khajoo Bridge, built on the Zayandeh River, is famous for its architecture and tiling. The bridge is 132 meters long and 12 meters wide. This bridge is more than a means of crossing the river, it has a remarkable beauty in terms of fit and appearance. These bridges are designed not only for crossing but also for stopping, and there are places for fun and relaxation. There are beautiful small pavilions along the bridge, decorated with beautiful tiles and murals.

Other palaces that were built in the late Safavid period include the palace of the secretary, which after renovation was turned into the palace of the secretary and the name of one of the rooms is the Safavid room.

Source: ghasrmonshihotel

One of the most brilliant periods of Iranian art after Islam is the Safavid period. In 907 AH (1502 AD) Shah Ismail established the Safavid dynasty and during this period, industrial and artistic centers and centers in Iran increased. بود Tabriz was the capital and for this reason this city was the center for the activities of artists such as calligraphers, ‌ gilders, ‌ painters and bookbinders as well as artists who worked in other arts and crafts and artists who worked in the textile and textile industries.

When Shah Abbas made Isfahan his capital, he devised a new plan for the city, including: He built the great and famous Chaharbagh Street and ordered the sides of the street to plant trees. This street leads to the big bridge over the Zayandeh River. In the middle of the city, there is the big square "Imam Khomeini". The Imam Mosque is located in the south and the Aliaqapo Palace in the west and the Sheikh Lotfallah Mosque in the east and the entrance of Qaisaria Bazaar in the north.

This field was a place for polo and the stone gates built for this game are still available on both sides of the field. On the four sides of this square, about 200 rooms have been built on two floors.

The building of Imam Mosque, which is located in the south of the square, is one of the masterpieces of the 11th lunar century in terms of architecture, tiling, sculpture, grandeur of the dome and its tall minarets.

The inscription on the main door of the mosque is written on mosaic tiles in the third line of Alireza Abbasi and dated 1025 AH. It"s on it. The architect of this mosque was "Master Ali Akbar Isfahani" and the manager of the building was "Moheb Ali Bigallah".

Aliaqapo with its high porch is located in the west of the square. Aliaqapo has a front house and six floors of the building, each of which has decorations, bedding and paintings. Its high porch with wooden columns and Khatam roof is also very interesting.

Sheikh Lotfollah Mosque, which is located in the east of the square, has a beautiful dome that is covered with tiles and its design is like a large vine or Islamic, and it fits perfectly with the shape and size of the dome.

The corridor of the mosque, which leads to the nave and its unique altar, has very beautiful brick tiles and stone latticed windows.

The tiling inside the nave includes seven-color tiles and beautiful mosaics, and mosaic inscriptions and trains and screws of turquoise tiles and latticed tiled windows.
The tiling of the inner roof of the nave, with its rhombus design and special details used in it, is amazing. The mosaic tile altar and its mosaics are also among the important works of art. In terms of the tile and mosaic industry, it is considered a masterpiece.

The entrance of the bazaar, the northern part, in addition to beautiful tiling, has beautiful painting ceremonies, some of which include images of Shah Abbas"s war with the Uzbeks and royal banquets.

Chehelston Palace is one of the most famous palaces of this period, with 20 tall wooden columns in the porch and a hall of mirrors with painted and gold-plated ceilings, inlaid carvings and excellent paintings.

Hasht Behesht Palace is also of greater architectural importance in terms of garden landscapes. This palace was intended for lavish celebrations. The fame of this palace, apart from the aspect of beautiful architecture, is due to the use of marble stones and Mogharnasari arches and the painting of its special tiled landscapes. The mirror work of this palace has been another factor in the beauty of the building.

Ashraf Hall consists of a large hall and two rooms next to it. The importance of this building in terms of architecture and large multiplicative ceilings is due to the moccasins and paintings and gilded images of its roof.

Chaharbagh school with its entrance and dome and two lofty minarets attracts attention in terms of tiling and painting methods. The beautiful building of this school, caravanserai and bazaar has been constructed on Chaharbagh Street.

By order of Shah Abbas, throughout Iran, large caravanserais were often made of brick and sometimes stone. During this period, due to two important religious and economic aspects, a large number of inns were built.

The caravanserai is mostly built with four porches, but other types such as triangular, octagonal, circular, mountainous and miscellaneous can be seen among these buildings.

Among the caravanserais of this period, "Mahyar", "Madershah" and "Sheikh Ali Khan" in Isfahan and "Biston" caravanserai in Kermanshah can be mentioned.

Many bridges were also built during the Safavid period. The architecture of these bridges is very impressive in terms of beauty and construction method. Allah Verdi Khan Bridge or 33 bridges at the end of Chaharbagh Street in Isfahan is located on two floors on the Zayandeh River and is 300 meters long and 14 meters wide. On both sides of the main road, there is an indoor walkway for pedestrians.

Khajoo Bridge, built on the Zayandeh River, is famous for its architecture and tiling. The bridge is 132 meters long and 12 meters wide. This bridge is more than a means of crossing the river, it has a remarkable beauty in terms of proportion and appearance. These bridges are designed not only for crossing but also for stopping and there are places for recreation and delay. Throughout the bridge, there are small beauty pavilions adorned with beautiful tiles and murals.

Other palaces that were built in the late Safavid period include the Palace of the Secretarial Palace, which after renovation was turned into the Palace of the Secretarial Hotel and the name of one of the rooms is the Safavid room.

Source: ghasrmonshihotel.com

یکی از درخشان‌ترین دوره‌های هنر ایران پس از اسلام دوره صفویه است، در سال 907 قمری (1502م.) شاه اسماعیل، سلسله صفوی را تأسیس کرد و در این دوره مراکز و کانونهای صنعتی و هنری در ایران افزایش یافت.در ابتدای تأسیس این سلسله، ‌ تبریز پایتخت بود و به همین سبب این شهر مرکزی برای فعالیتهای هنرمندانی مانند خطاطان، ‌ تذهیب‌کاران، ‌ نقاشان و صحافان و همچنین هنرمندانی که در دیگر فنون و صنایع کار می‌کردند و هنرمندانی که درصنایع منسوجات و بافت پارچه به کار می‌پرداختند، تبدیل شد.

وقتی شاه عباس اصفهان را پایتخت خود قرار داد، نقشه جدیدی برای شهر طرح کرد از جمله: خیابان بزرگ و معروف چهارباغ را او ساخت و طرفین خیابان را دستور داد درخت بکارند، این خیابان به پل بزرگی که روی زاینده رود است، می‌رسد. در میانه شهر، میدان بزرگ «امام خمینی(ره)» قرار دارد. مسجد امام درسمت جنوب و قصر عالی‌قاپو در مغرب و مسجد شیخ لطف‌الله در مشرق و سردر بازار قیصریه در شمال آن جای گرفته‌اند.

این میدان جای چوگان‌بازی بوده و دروازه‌های سنگی که برای این بازی ساخته شده، هنوز در دو سوی میدان موجود است. در چهار سوی این میدان قریب 200 باب حجرات در دو طبقه ساخته شده است.

بنای مسجد امام که در جنوب میدان واقع شده، از لحاظ معماری و کاشیکاری و حجاری و عظمت گنبد و مناره‌های بلند آن، از شاهکارهای قرن یازدهم قمری است.

کتیبه سر در اصلی مسجد بر روی کاشی معرق وبه خط ثلث علیرضا عباسی نوشته شده و تاریخ 1025 ق. بر آن است. معمار این مسجد «استاد علی‌اکبر اصفهانی» و مباشر ساختمان «محب علی بیگالله» بوده‌اند.

عالی‌قاپو با ایوان بلند آن در مغرب میدان جای دارد. عالی‌قاپو دارای جلوخان و شش طبقه ساختمان است که در هر طبقه تزیینات و گچبری و نقاشی موجود است. ایوان رفیع آن با ستونهای چوبی وسقف خاتم نیز بسیار جالب است.

مسجد شیخ لطف‌الله که در شرق میدان واقع شده، گنبد زیبایی دارد که از کاشی پوشیده شده و طرح آن نقش تاک یا اسلیمی بزرگ است و با شکل و اندازه گنبد تناسب کاملی دارد.

راهروی مسجد که به شبستان و محراب بی‌نظیر آن منتهی می‌شود، دارای کاشی کاری خشتی بسیار زیبا و پنجره‌های سنگی مشبک است.

کاشی کاری داخل شبستان شامل کاشی های هفت رنگ و معرق‌کاری های زیباست و کتیبه‌های معرق و قطار و پیچ کاشیس فیروزه‌ای و پنجره‌های مشبک کاشی است، طرح نقوش و رنگ‌آمیزی های متنوع و الوان نارنجی و لاجوردی، جلال و زیبایی خیره‌کننده‌ای به این شبستان بخشیده است.

کاشی کاری سقف داخلی شبستان، با طرح لوزی و ریزه‌کاریهای خاصی که در آن به کار رفته اعجاب‌انگیز است. محراب کاشی معرق و مقرنس‌کاری آن نیز در زمره آثار مهم هنری است از لحاظ صنعت کاشی‌پزی و معرق‌کاری، شاهکاری به شمار می‌رود.

سردر بازار، بخش شمالی، علاوه بر کاشیکاری زیبا، مجالس نقاشی زیبایی دارد که قسمتی از آن شامل تصاویر جنگ شاه عباس با ازبکان و مجالس بزم شاهی است.

کاخ چهلستون، با 20 ستون چوبی بلند در ایوان و تالار آیینه با سقف منقوش و زراندود و منبت‌کاری وگچبری و نقاشیهای عالی، یکی از مشهورترین کاخهای این دوره است.

قصر هشت بهشت نیز از نظر بُعد مناظر باغ به میزان وسیع‌تری اهمیت معماری دارد. این قصر را برای جشنهای مجلل درنظر گرفته بودند. شهرت این کاخ گذشته از جنبه معماری وزیبایی، به سبب استفاده ازسنگهای مرمر و طاق مقرنسکاری و نقاشی مناظر کاشیکاری خاص آن است. آیینه‌کاری این کاخ عامل دیگری در زیبایی بنا بوده است.

تالار اشرف، شامل یک تالار بزرگ و دو اتاق در کنار آن است، اهمیت این بنا گذشته از نظر معماری وسقف های بزرگ ضربی، به خاطر مقرنسکاری و نقاشی و تصاویر طلاکاری سقف آن است.

مدرسه چهارباغ با سردر ورودی و گنبد و دو مناره رفیع از نظر شیوه کاشیکاری و رنگ‌آمیزی جلب نظر می‌کند. بنای زیبای این مدرسه و کاروانسرا و بازار در خیابان چهارباغ احداث شده است.

به امر شاه عباس، در سراسر ایران، کاروانسراهای بزرگی نیز اغلب از آجر و گاهی ازسنگ ساخته شده است. در این دوره به علت دو جنبه مهم مذهبی و اقتصادی، تعداد زیادی کاروانسرا ساخته شد.

شیوه ساختمانی کاروانسراها بیشتر چهار ایوانی است، ولی انواع دیگری مانند مثلث، هشت ضلعی، دایره، کوهستانی و متفرقه در بین این بناها دیده می‌شود.

از کاروانسراهای این دوره "مهیار"، "مادرشاه" و" شیخ علی خان"در اصفهان و کاروانسرای "بیستون" درکرمانشاه را می‌توان نام برد.

در دوره صفویه همچنین تعداد زیادی پل ساخته شد. معماری این پلها از نظر زیبایی و شیوه پل‌سازی بسیار چشمگیرند. پل الله وردی خان یا 33 پل در انتهای خیابان چهارباغ در اصفهان در دو طبقه بر روی رودخانه زاینده رود واقع شده و 300 متر طول و 14 متر عرض دارد. در دو سوی جاده اصلی، راهروی سرپوشیده‌ای برای پیاده‌روان ساخته شده است.

پل خواجو که بر روی زاینده رود ساخته شده، از نظر معماری و کاشیکاری مشهور است. طول پل 132 متر و عرض آن 12 متر است. این پل چیزی بیش از وسیله عبور از رودخانه بوده، از لحاظ تناسب و جلوه، زیبایی چشمگیری دارد. این پلها نه تنها برای عبور بلکه برای توقف نیز طراحی شده است و در آنها جاهایی برای تفریح و درنگ وجود دارد. در سراسر طول پل، غرفه‌های کوچک زیبایی تعبیه شده که با کاشی و نقشهای دیواری زیبایی آراسته است.

از دیگر کاخ های که در اواخر دوران صفویه ساخته شد می توان کاخ قصر منشی را نام برد که بعد از مرمت به هتل قصرمنشی تبدیل شده و نام یکی از اتاق های آن اتاق صفوی می باشد.

منبع: هتل قصرمنشی

هنر آینه کاری یکی از شاخه های هنر های تزیینی در کشور ایران محسوب می‌شود و اگر بخواهیم تاریخچه این هنر را مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم باید به دورهی ساسانیان بازگردیم. در این دوره از تاریخ ایران ، اولین و زیباترین آینه کاری ها مرسوم شدند و بیشتر در کاخ ها و بناهای پادشاهان ایرانی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

 از آینه کاری های برجسته ی تاریخ کهن ایران می‌توان به بنای دیوانخانه ی شاه طهماسب صفوی در سال (930–984ق/ یا 1524–1576م) اشاره کرد. این بنای زیبا و نمونه ی برجسته ی هنر آینه کاری در شهر قزوین قرار دارد.همچنین اتاق آینه کاخ قصرمنشی در اصفهان نمونه دیگری از آینه کاری باقی مانده از دوران قاجار  می باشد.

دلیل بوجود آمدن هنر آینه کاری در تزیین بناهای ساختمان ها

در فرهنگ ایرانیان، دو عنصر اب و اینه نماد پاکی و روشنایی می باشد. مردم کهن ایران اعتقاد داشتند استفاده از آینه و وجود آن در خانه باعث ایجاد خصلت هایی همچون راستگویی و صفا در انسان ها می بارد و به همین دلیل نیز از آینه کاری در تزیین دیوارها و ستون ها، سقف و .... استفاده میشد

جالب است بدانید که حدودا در سده ی 10 هجری قمری، انواع آینه های مختلف از اروپا ( به ویژه ونیز) وارد کشور ما میشد. در ان دوره نیز همانطور که میدانید نقل و انتقال کالاها از راه های زمینی انجام میشود ممکن بود که در طول مسیر برخی از کالاهای مورد معامله دچار مشکل شوند و به آنها آسیب وارد شود. یکی از این کالاهای وارداتی به کشور ما، اینه های اروپایی بودند. اصولا در اکثر مواقع در طول مسیر این آینه ها در اثر ضربه و ناهمواری های مسیر و... دچار شکستگی میشوند.

همین موضوع نیز باعث بوجود آمدن هنر آینه کاری در ایران شد. شاید اکنون این سوال برای شما پیش آید که هنر آینه کاری چه ربطی به موضوع تجارت اینه داشت؟

در پاسخ به این سوال شما باید گفت که هنگامی که آینه های مورد معامله و خریداری شده از اروپا در طول مسیر دچار نقض و شکستگی میشدند، هنرمندان برای انکه از این آینه ها استفاده کنند و بجای ضرر اقتصادی از منفعت این کالا استفاده کنند، قطعات شکسته را در اندازه ها و طرح های مختلف در می آورند تا در تزیینات داخلی نمای ساختمان ها از آنها استفاده کنند.

انواع آینه کاری:

• آینه کاری اسلامی
• آینه کاری جور چین
• آینه کاری لوزی
• آینه کاری مدرن
• آینه کاری کلاسیک
• آینه کاری گل و بوته
• آینه کاری هندسی
• آینه کاری آنتیک
• آینه کاری حجمی
• آینه کاری کهنه کاری 

 در دوران شاه عباس بزرگ بازرگانی ایران با فرنگستان رونق بسزا یافت و از جمله کالاهای وارده جام‌های آیینه بود که از شهر ونیز به ایران می‌آوردند و با توجه به دوری راه و چگونگی وسایل حمل و نقل آن زمان و شکننده بودن جام آیینه چه بسا تا رسیدن آن به مقصد مقداری از این کالای کمیاب و گران‌قیمت آن زمان می‌شکست و کم‌کم استادان ایرانی درصدد برآمدند که قطعات جام‌های شکسته آیینه را برای تزیین درون ساختمان‌ها بکار برند و با چنین ابداعی شکسته‌های جام‌های آیینه را به بهترین ترتیب مورد بهره‌برداری قرار دادند و در عین حال کاخ شاهی را به صورتی تازه و بدیع آراستند و پس از آن به تدریج هنر آیینه‌کاری به صورت‌های گوناگون و در موراد مختلف مرسوم و متداول شد.در دوره قاجاریه مخصوصا در زمان ناصرالدین شاه، هنر آیینه‌کاری رونق و گسترش یافت و به‌ویژه هنرمندان شیراز از نظر نازک‌کاری‌ها و روی هم قرار دادن شیشه‌های مختلف ساده و رنگی و جام‌ها و گلبرگ‌های ریز آیینه، در این زمینه هنرنمایی و ابتکار فراوان به خرج داده‌اند.

منبع: قصرمنشی